دغدغه ی امروزم
به نظر من در روابط انسانی بعد از احترام و عشق، درک متقابل است که میتواند آن رابطه را سرپا نگه دارد. در مورد این که باید درک داشته باشیم و شرایط طرف مقابلمان را در نظر بگیریم و انتظاراتمان را از او مطابق با آن شرایط تنظیم کنیم، صحبت بسیار شده است. اما دیشب در مکالمه با دوستی به نکته ی جالبی رسیدم. دوستم فردا صبح زود باید بلند میشد و در عین حال از شدت خواب پریشان بود و برای ارائه ی پروژه ای با همکارش در حال چت بود و نمیتوانست به نیاز روحی من که میخواستم جواب یک سری از سوالاتم را در آن رابطه بگیرم پاسخ دهد. وقتی مشکلاتش را برایم گفت سریعا درکش کردم و فهمیدم که وقت خوبی را برای سین جیم کردنش انتخاب نکرده ام.
بعد از گفتن شب به خیر به یکدیگر به رفتار خودم در روابطم بیشتر دقت کردم.
در درک کردن عالی بودم اما چقدر اجازه میدادم تا درک شوم؟ چقدر از مشکلاتم حرف میزدم تا طرف مقابلم هم لذت درک کردن را بچشد؟
بعضی از ما، مخصوصا ما دخترها انتظار داریم تا درونیاتمان را حدس بزنند و خودشان بفهمند که چه حالی داریم. در صورتی که این نادرست ترین شیوه در روابط بین فردی ست و حتی درونگرا بودن هم بهانه ی خوبی برای پیروی از آن نیست.
به موقع حرف زدن و از دلخوری ها گفتن میتواند باعث تغییر رفتار فرد مقابلمان و بهتر شدن حس رابطه شود.
یادمان باشد که برای داشتن یک رابطه ی سالم دو طرفه هر دو طرف باید تلاش کنند و در این مسیر، دست از آموختن و کند و کاو خودشان و شریکشان بر ندارند.
نقل قول روز
برای مدت طولانی از کسی متنفر نباشید؛ چون تنفر تبدیل به نقطه ی ضعفتان میشود. یاد بگیرید فردِ مورد نظر را از دایره ی توجهتان خارج کنید.
زیگموند فروید
آنافورای روز
خوشحالی یعنی پرندگانی که اول صبح پشت پنجره ات میخوانند.
خوشحالی یعنی آرزوهایی که داشتی و چون به صلاحت نبودند خدا برآورده شان نکرد.
خوشحالی یعنی آسمان آبی روشن و ابرهای پنبه ای در آن.
خوشحالی یعنی ذهنی که با انگشتانت همکاری میکند و خوب مینویسد.
خوشحالی یعنی نشانه هایی که به موقع بر سر راه زندگی ات سبز میشوند.
خوشحالی یعنی مهربانی ای که در دلت کاشته شده است.
خوشحالی یعنی دمی و بازدمی که مرتب اند و هیچ وقت حواست بهشان نیست.
خوشحالی یعنی خوش حالی و حال خوب اکنونت.
جرعه ای شعر بنوش!
بر روی بوم زندگی، هر چیز میخواهی بکش
زیبا و زشتش پای توست، تقدیر را باور نکن
تصویر اگر زیبا نبود، نقاش خوبی نیستی
از نو دوباره رسم کن، تصویر را باور نکن
خالق تو را شاد آفرید، آزادِ آزاد آفرید
پرواز کن تا آرزو، زنجیر را باور نکن!
مهدی جوینی