هنر ارزان قیمت

دغدغه ی امروزم

چرا می‌نویسم؟

این سوالی ست که هر چند وقت یک بار باید از خودم بپرسم تا بتوانم به راهم ادامه دهم و جالب است که هر بار به دلیلی متفاوت از قبل این کار را انجام می‌دهم.

این روزها نوشتن برایم به این خاطر است که شدیدا دچار روزمرگی شده ام و نوشتن کمکم می‌کند تا در زمان هایی که بی حوصله ام، به لایه های عمیق روحی ام پی ببرم و حال خودم را بفهمم. به عبارتی دیگر این روزها با نوشتن است که سرپایم و اگر نبود قطعا درگیر اضطراب ها و درگیری های ذهنی فراوانی می‌شدم.

نوشتن وادارم می‌کند که کتاب بخوانم تا از لابه لای آن موضوعی برای نوشتن پیدا کنم و دایره ی لغاتم را گسترش دهم.

وادارم می‌کند تا به گذشته ام برگردم و درس های آن روزها را مرور کنم.

و وادارم می‌کند تا دفترچه های یادداشت قشنگی از شهر کتاب ها بخرم و یادداشت های روزانه ام را بنویسم و آخر شب متوجه شوم که روزم به بطالت گذشت یا درست از آن استفاده کردم.

حالا سوال این جاست که چرا نویسندگی؟ چرا هنری دیگر مثل نقاشی و سفالگری و خطاطی نه؟

دیشب پادکستی از شاهین کلانتری شنیدم که درآن به تفاوت نوشتن با سایر هنرها پرداخته بود و می‌گفت تفاوت اصلی نوشتن با دیگر هنرها در چیزی به نام زبان است. واژه ها! این واژه هایی که هر کدام از واج هایی تشکیل شده اند و خودشان می‌توانند جمله ها را بسازند

 و جمله ها پاراگراف ها را

و پاراگراف ها کتاب ها را

 و کتاب ها آدم ها را…

نوشتن هنر ارزان قیمتی ست و بر خلاف بقیه ی هنرها وسایل و ابزار چندانی نمی‌خواهد به علاوه من از این که سبک نوشتن هر کسی از دیگری متفاوت است لذت می‌برم و این را جادوی نوشتن می‌دانم که با یک کلمه ی ساده می‌توان متن هایی با حس های متفاوت نوشت.

خلاصه که نوشتن هنوز هم هنر مورد علاقه ام است و گستردگی آن وادارم می‌کند تا مشتاقانه تر بخوانم و ببینم و دست به قلم ببرم.

اگر اهل قلم و نوشتن هستید برایم بنویسید که چرا نوشتن را دوست دارید؟

نقل قول روز

«بگذار تا گذشته و حال را در آغوش خاطره، تنگ بفشریم و آینده را در آغوش گرم اشتیاق»

جبران خلیل جبران